---

Spis treści

---

Czym jest diagnoza dziecka i rodziny/

Diagnoza dziecka i rodziny to proces oceny sytuacji dziecka oraz jego środowiska rodzinnego w celu zrozumienia jego potrzeb, trudności i potencjału rozwojowego. Obejmuje analizę warunków życia, relacji rodzinnych, aspektów emocjonalnych i społecznych, a także czynników wpływających na rozwój dziecka.

Celem diagnozy jest identyfikacja ewentualnych problemów, takich jak trudności wychowawcze, zaburzenia adaptacyjne czy przemoc domowa, oraz określenie najlepszych metod wsparcia i interwencji. Proces ten może być prowadzony przez psychologów, pedagogów, terapeutów czy pracowników socjalnych, którzy stosują różne techniki diagnostyczne, takie jak wywiady, obserwacje czy testy psychologiczne.

Kto przeprowadza diagnozę dziecka i rodziny?

Diagnoza dziecka i rodziny jest przeprowadzana przez różnych specjalistów, w zależności od jej celu i zakresu. Psychologowie oceniają rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy dziecka oraz relacje rodzinne, podczas gdy pedagodzy analizują trudności wychowawcze i edukacyjne. Terapeuci prowadzą diagnozę w kontekście terapii rodzinnej lub indywidualnej, a pracownicy socjalni skupiają się na ocenie sytuacji materialnej i społecznej rodziny.

Lekarze, tacy jak psychiatrzy i pediatrzy, diagnozują zaburzenia rozwojowe i zdrowotne dziecka, natomiast koordynatorzy rodzinnej pieczy zastępczej zajmują się diagnozą dzieci przebywających w rodzinach zastępczych.

Narzędzia wykorzystywane w diagnozie dziecka i rodziny

Wśród najczęściej stosowanych metod znajdują się testy psychologiczne, które pozwalają na ocenę funkcjonowania emocjonalnego i poznawczego dziecka. Istnieją także narzędzia do diagnozy więzi rodzinnych, które pomagają określić jakość relacji między członkami rodziny oraz ich wpływ na rozwój dziecka.

Specjaliści korzystają również z wywiadów i obserwacji, które umożliwiają bezpośrednie poznanie dynamiki rodzinnej oraz trudności, z jakimi boryka się dziecko. W niektórych przypadkach stosowane są także kwestionariusze oceniające poziom stresu, kompetencje wychowawcze rodziców oraz inne aspekty funkcjonowania rodziny. Nie bez znaczenia w całym procesie jest także analiza dokumentacji.

Wykształcenie niezbędne do realizacji diagnozy dziecka i rodziny

Aby realizować diagnozę dziecka i rodziny, konieczne jest odpowiednie wykształcenie, zazwyczaj w dziedzinie psychologii, pedagogiki, socjologii lub medycyny. Najczęściej wymagany jest tytuł magistra psychologii, który pozwala na zdobycie umiejętności niezbędnych do prowadzenia diagnozy klinicznej dzieci i ich rodzin. Studia podyplomowe w zakresie diagnozy klinicznej dziecka i jego rodziny mogą dodatkowo poszerzyć wiedzę i umiejętności w tym obszarze, obejmując zagadnienia związane z mechanizmami zaburzeń rozwojowych, metodami diagnozy oraz interpretacją wyników.

Specjaliści zajmujący się diagnozą często muszą także odbyć staż zawodowy, który pozwala na zdobycie praktycznego doświadczenia w pracy z dziećmi i rodzinami. W niektórych przypadkach wymagane są dodatkowe certyfikaty lub szkolenia, szczególnie jeśli diagnoza dotyczy specyficznych zaburzeń, takich jak autyzm czy ADHD.

Oferta edukacyjna uprawniająca do pracy związanej z diagnozą dziecka i rodziny

W Polsce istnieje wiele uczelni i instytucji edukacyjnych, które oferują kierunki związane z diagnozą dziecka i rodziny. Na przykład Wydział Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu prowadzi studia magisterskie z zakresu pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej i pracy z rodziną, a także poradnictwa i pomocy psychopedagogicznej.

W Warszawie można znaleźć szeroki wybór uczelni oferujących kierunki związane z psychologią i pedagogiką, w tym Akademię Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, Uniwersytet SWPS, czy Warszawski Uniwersytet Medyczny.

---

Autor